De verzorgers zijn altijd een beetje op hun hoede als ze langs het verblijf van Mona en Aming lopen. Zolang je eten bij je hebt, ben je welkom. Maar kom je met legen handen dan spuugt Mona in je gezicht. Eten is erg belangrijk voor Mona.

Als de verzorgens eten komen brengen harkt Mona zoveel mogelijk naar zich toe.  Met handen en voeten houdt ze zoveel mogelijk fruit en groenten vast, terwijl ze het een voor een naar binnenwerkt. Dat gedrag vinden de verzorgers interessant. Ze blijven daarom vaak even staan om aantekeningen te maken. Op een dag probeerde ze dichter bij de verzorgers te komen. Terwijl de verzorgers druk aan het schrijven waren, zette Mona een stap naar voren. Zodra ze zag dat de verzorgers dat in de gaten kregen, trok ze zich schielijk terug en ging verder met het afmaken van haar maaltijd, alsof ze niet van haar plek af was geweest.

Hoewel Mona en Aming nooit ruzie hadden om eten, hielden ze tijdens het eten altijd een duidelijke afstand tussen elkaar. Als Aming bijvoorbeeld op de vloer van de kooi at, at Mona haar maaltijd op de tweede verdieping van de isolatiekooi. Dit geeft aan dat zowel Mona als Aming onafhankelijke orang-oetans zijn. Voor voedsel zijn ze niet van elkaar afhankelijk. Ze hebben ook verschillende persoonlijkheden. Mona is agressiever, terwijl Aming gereserveerder is.

Momenteel zitten Mona en Aming in quarantaine, in afwachtig op hun vrijlating.

Coverfoto: Mona in haar nachtverblijf | © SOC