Mona boekt goede vooruitgang. Elke dag van ’s ochtends tot ’s middags brengt ze veel tijd door in de middelhoge takken van de bomen. In de middag klimt ze naar beneden om op de bosvloer naar voedsel te zoeken. Ze brengt in het oefenbos veel tijd door met Manfred, een klein orang-oetanmannetje. Het lijkt erop dat ze zelfs een beetje op elkaar passen.

Mona ontwikkelt ook een gezonde reactie op nieuwe dingen. Pas geleden legde een verzorger als verrijkingsmateriaal een jerrycan met gekleurd zetmeel erop gesmeerd in haar verblijf. Zoiets had ze nog niet gezien. Het eerste wat ze deed was terugdeinsen en angstig grijnzen. De verzorger pakte toen de jerrycan weg en legde er bladeren voor in de plaats. Dat herkende ze tenminste, en ze begon er lekker van te eten. Maar aan sommige bladeren was een beetje van het kleurrijke zetmeel blijven plakken en daar at zij voorzichtig omheen. Dit gedrag zien wij graag. Nieuwsgierigheid is een belangrijke eigenschap voor orang-oetans, maar gezonde terughoudendheid ook. Het regenwoud zit vol met dingen die je niet zomaar vast kan grijpen of in je mond kan stoppen.

Coverfoto: Mona (l) en Manfred | © SOC