Mona is een nieuwsgierige orang-oetan die graag experimenteert met nieuw voedsel. Ze is dol op jonge bladeren, termieten en paddenstoelen die aan bomen groeien. Paddenstoelen kunnen giftig zijn. Om te bepalen of iets veilig is om te eten, onderwerpen orang-oetans het onbekende voedsel aan een reeks tests. Eerst pletten ze een kleine hoeveelheid in de palm van hun hand om te zien of het een reactie uitlokt. Als dat niet het geval is, raken ze het voorzichtig aan met hun lippen, die natuurlijk gevoeliger zijn. De volgende stap is om het aan te raken en te proeven met hun tong. Tenslotte zullen ze er een klein beetje van eten en een tijdje wachten om erachter te komen hoe hun lichaam reageert op het nieuwe potentiële voedsel. Pas als ze er zeker van zijn dat het geen kwaad kan, zullen ze er meer van eten. Als ze toevallig iets eten dat giftig blijkt te zijn, eten orang-oetans houtskool of mineraalrijke klei om het effect te neutraliseren. Ze doen dit ook als ze maagklachten hebben.

Orang-oetans leren niet alleen met vallen en opstaan ​​onderscheid te maken tussen eetbaar en niet-eetbaar voedsel. De meeste kennis op het gebied van voedsel wordt sociaal overgedragen. Het opdoen van voedselkennis gebeurt in verschillende fasen. In hun vroege levensjaren leren orang-oetans van hun moeder wat ze wel en niet kunnen eten. De opgedane kennis is gebaseerd op lokaal beschikbaar voedsel. Later, wanneer ze onafhankelijker worden en met leeftijdsgenoten door het bos gaan zwerven, leren ze van hen. Als hun leeftijdsgenoten zijn opgegroeid in een gebied met ander voedsel, kan een orang-oetan door hen kennismaken met nieuw voedsel. Zelfs volwassen orang-oetans kunnen nog van elkaar leren. De voedseldiversiteit van een mannetje is door zijn grotere territorium bijvoorbeeld vaak groter dan dat van een vrouwtje. Wanneer een mannelijke orang-oetan een vrouwtje bezoekt, kan hij bij haar ook nieuw voedsel introduceren.

Hoewel haar foerageervaardigheden erg goed zijn, lijkt het erop dat Mona nog moet leren om goede nesten te bouwen. Ze renoveert vaak een oud nest dat door een andere orang-oetan is gebouwd om in te slapen. Ze begint af en toe wel aan een nieuw eigen nest maar verlaat het project en besluit samen met Aming in zijn nest te slapen. Aming kan goed nesten bouwen en vindt het niet erg dat Mona bij hem komt liggen. Zij zijn heel close met elkaar. Aming heeft onlangs zelfs een bladerdak boven zijn nest gemaakt om zowel zichzelf als Mona droog te houden tijdens een regenachtige nacht.Het is niet duidelijk waarom Mona het liefst in Amings nesten slaapt in plaats van in haar eigen nest. Misschien vindt ze haar eigen nesten niet veilig. Maar voor zover ons bekend is nog nooit een orang-oetan uit een boom gevallen omdat zijn nest instortte. Misschien vindt Mona het gewoon leuk om dicht bij Aming te zijn.

Coverfoto: Mona (links) in het oefenbos in Jerora | © SOC