Hope gaat nu drie keer per week naar de bosschool. Ze brengt nog steeds de helft van haar tijd door met spelen op de bosbodem, in plaats van in de bomen. In het wild zou haar moeder haar altijd veilig in de boomtoppen houden. In de bosschool is het een beetje anders. Er zijn geen roofdieren en de mensen die voor je zorgen zitten ook niet in de bomen (in ieder geval niet altijd ;-).

Je zou verwachten dat orang-oetans die opgroeien in een opvangcentrum zouden wennen aan het leven op de bosbodem. Maar naarmate ze ouder en meer op zichzelf worden, brengen ze echter steeds meer tijd door in de bomen. En het lijkt erop dat wat de voordelen van spelen op de bosbodem ook zijn, jonge orang-oetans weten dat het bladerdak nog steeds de veiligste plek is om te zijn. Zelfs orang-oetans die op vrij jonge leeftijd zijn vrijgelaten (zoals Ribang en Leon), klimmen meteen in de dichtstbijzijnde boom en begeven zich nauwelijks op de bodem van het bos.

We zijn ervan overtuigd dat het ook goed komt met Hope. Ze heeft onlangs twee prachtige nesten gemaakt.

Hope’s beste vrienden zijn Amory en Rocky, maar de laatste tijd lijkt ze ook erg geïnteresseerd in Kingkong. Ondanks haar angstaanjagende naam is Kingkong een lieflijk orang-oetanmeisje van 5 jaar oud. Deze naam stond op het officiële ontnemingsrapport van de regering. Kingkong werd in augustus 2020 gered en bracht een paar maanden door in het opvangcentrum in Sintang voordat ze vorige maand werd overgebracht naar Jerora. Alles is nog nieuw voor haar. Ze heeft waarschijnlijk het grootste deel van haar leven met mensen doorgebracht, dus om ineens omringd te zijn door tientallen nieuwsgierige orang-oetans kan een beetje overweldigend zijn, zelfs als je zelf een orang-oetan bent. Hope doet haar best om vrienden te worden met Kingkong, maar op dit moment lijkt Kingkong te verlegen om op haar avances te reageren.

Coverfoto: Hope in het oefenbos in Jerora | © SOC